سال قبل نینتندو یکی از کنسول‌های قدیمی خود یعنی NES را بازسازی کرد و در قالبی کوچک به همراه بازی‌های معروفش به بازار فرستاد و در اوج شگفتی همه و تنها در چند ساعت اولیه در ژاپن و در عرض یک روز توانست تمام دستگاه‌های عرضه شده در بازار را بفروشد.
بر همین مبنا امسال نینتندو و درست در روزهایی که مایکروسافت پایان تولید کینکت را اعلام کرد ،دیگر کنسول قدیمی و مهم دهه نود خود یعنی SNES را دوباره سازی کرده و در ابعادی کوچک و البته به همراه بازی‌های مهم زمان خود به بازار فرستاد.این کنسول ۸ بیتی سال ۹۰ در ژاپن، ۹۱ در انگلستان و در نهایت ۹۲ در آمریکا عرضه شد. در آخر پست به بازی‌های این نسل خواهیم پرداخت اما ابتدا کنسول جدید عرضه شده:
حتی اگر بحث نوستالژی و داشتن این کنسول در کلکسیون کنسول‌های خانگی را کنار بگذاریم، ۸۰ دلاری که برای کل پکیج پرداخت می‌کنید کاملا ارزشش را خواهد داشت. چندین عنوان ارزشمند در کنار خود دستگاه و دو دسته .
این دستگاه در بازارهای ژاپن، اروپا و آمریکا با تغییراتی جزیی نسبت به هم عرضه شده است. ظاهر آن مربوط به نسخه‌های اصلی ارائه شده در این سه بازار است که البته تفاوت ماهوی ندارد اما در مورد شیوه اتصال آن، دستگاه موجود برای اروپا به وسیله micro-USB برق می‌گیرد در صورتی که دو مدل دیگر با آداپتور وصل می‌شوند. غیر از این موارد باقی چیزها همگی با هم یکسان هستند و هر ۲۱ بازی در نظر گرفته شده همراه کنسول‌ها خواهد بود.
همانطور که گفته شد، طراحی دستگاه به صورت مینیاتوری بوده و ابعاد آن بسیار کوچکتر از نسخه اصلی است. دسته‌ها با کابل USB از جلو به دستگاه وصل می‌شوند. مشکل اینجاست که برای اتصال دسته‌ها، پورت‌ها زیر یک محفظه وجود دارند که باید آن را باز کرد و دسته را متصل کرد که کمی مشکل ایجاد می‌کند. مشکل دیگر در رابطه با دسته‌ها سیم کوتاه آن‌هاست که کمی توی ذوق می‌زند.
غیر از مشکل یاد شده، ترکیب کلی این کنسول کوچک عالی‌ست. رنگ و تم اصلی کنسول حفظ شده و دسته‌ها درست اندازه و شبیه به دسته‌های سری اول هستند. اما خود کیفیت بازی‌ها برای ارائه بهتر کمی دچار تغییر شده‌اند. SNES Classic Edition تصاویری با کیفیت ۷۲۰p عرضه می‌کند و برای اینکه بازی‌ها برای انجام روی تلوزیون‌های بزرگ بهتر دیده شوند کمی در بافت‌ها و البته روشنایی آن‌ها دست برده شده است.
اما از بازی‌ها گفتیم؛ ۲۱ عنوان از بهترین‌های SNES به صورت پیش‌فرض در دستگاه قرار دارند. با توجه به عملکرد خوب بازی‌های ۱۶ بیتی روی کنسول‌های دستی نینتندو، پس هنوز خیلی‌ها به کیفیت بازی توجه دارند نه به گرافیک آن.
وقتی اسم عناوینی همچون فاینال فانتزی ۳، متروید، ماریو کارت و … می‌آید، کیفیت بازی‌ها تضمین شده است.
در نهایت اینکه شما با صرف ۸۰ دلار یک کنسول قدیمی با طرحی جدید را به کلکسیون خود اضافه می‌کنید. کنسولی که حداقل ۲۱ عنوان اصلی نسل خودش را برای شما به ارمغان می‌آورد که همه‌ی آن‌ها گیم‌پلی عالی حتی برای بازیکن‌های حال حاضر دارند. اما خب ارزش خرید یا همه‌ی این خوبی‌ها خیلی به کار نخواهند آمد، چون تمام دستگاه‌های ساخته شده که برای پیش‌فروش در نظر گرفته شده بودند تنها طی چند ساعت در بازارهای مختلف به فروش رسیدند و نینتندو هم قصدی برای تجدید تولید آن ندارد.
