
بازگشت به ژاپن اسطورهای، این بار در دوران اِدو (Edo Era)، با بازی Ghost of Yotei حس نوستالژیک و در عین حال هیجانانگیزی را زنده میکند. همان حسی که بازیکنان را در سال 2020 به واسطه بازی پیشین خود، Ghost of Tsushima، مجذوب شمشیرزنی سینمایی و داستان عمیق کوروساواگونه کرد.
بازی Ghost of Yotei نه تنها آن تجربه را احیا میکند، بلکه آن را به اوج میرساند. مبارزات بازی به همان اندازه روان و رضایتبخش است؛ رقصی تصفیهشده از تیغهها که پاداش صبر و دقت را میدهد. داستان آن هویتی متمایز از یک تراژدی کوروساویی دارد و به طور مستقیم از خشونت فیلم «بیل را بکش» (Kill Bill) تارانتینو الهام میگیرد. نتیجه، داستانی آغشته به خون، انتقام و مقاومت است که در پسزمینه یکی از خیرهکنندهترین مناظر دنیای بازیها روایت میشود.
این بازی به بازیکنان اجازه میدهد تا در یک سفر احساسی و بصری غرق شوند، جایی که هنر داستانگویی و گیمپلی به شکلی هماهنگ و جذاب با یکدیگر ترکیب میشوند. با طراحی هنری خیرهکننده و مکانیکهای مبارزهای که حس واقعگرایی و اکشن را به خوبی منتقل میکند، Ghost of Yotei نه تنها یک ادامه بلکه یک تکامل در دنیای بازیهای ویدیویی است.
صحنه این نمایش، اِزو (Ezo)، ژاپن (هوکایدوی امروزی) است. داستان در زیر سایه کوه باشکوه یوتِی (Mount Yotei) و از میان ویرانههای خانهی شخصیت اصلی آغاز میشود و به یک اپرای بیرحم از کینهتوزی تبدیل میگردد.
با استفاده از این پسزمینه غنی، Ghost of Yotei به بررسی عمیق مفاهیم انتقام و رستگاری میپردازد و به بازیکن این امکان را میدهد که در دنیای تاریک و پیچیدهای که شخصیت اصلی در آن قرار دارد، غرق شود. با دقت در طراحی شخصیتها و روایت داستانی، بازی به نحوی عاطفی و جذاب به بررسی اثرات خشونت و تصمیمات دشوار میپردازد.
آیا Ghost of Yotei از سلف معنوی خود پیشی میگیرد؟ برای یافتن پاسخ، به بررسی عمیق این اثر میپردازیم. در این بررسی، باید به موضوعات کلیدیای مانند کیفیت گیمپلی، عمق داستان، طراحی بصری، و چگونگی پیوند این عناصر با یکدیگر توجه کنیم.
انتقام، غذایی است که سرد سرو میشود: ریشههای داستانی
Ghost of Yotei بیش از سه قرن پس از وقایع Ghost of Tsushima و در سال 1603 میلادی رخ میدهد؛ نقطهای حیاتی که در آن دوره سنگوکو (Sengoku) به پایان رسیده و حکومت شوگونسالاری توکوگاوا (Tokugawa Shogunate) برای آغاز دوره ادو مستقر شده است. در بیشتر مناطق ژاپن صلح برقرار است، اما نه در مرز شمالی، یعنی اِزو.
این منطقه دورافتاده و خشن، همچنان تحت سلطه جنگسالاران، مزدوران و رونینهایی است که سرنوشت خود را با خشونت میسازند. داستان ما در این فضای بیقانون، تحت حضور کوه سر به فلک کشیده یوتِی، روایت میشود.
بازی Silent Hill f: بازگشتی روانشناختی به ریشههای وحشت در ژاپن
شخصیت اصلی ما آتسو (Atsu) است؛ دختری یتیم که شاهد قتلعام خانوادهاش به دست لرد سایتو (Lord Saito) و گروه بیرحمش – شش یار یوتِی – بوده است. پدر آتسو، یک شمشیرساز افسانهای، به دروغ متهم به خیانت شده و به همراه همسر و پسرش اعدام میشود. پس از این واقعه، آتسو که به هر نحوی از آن مهلکه جان سالم به در میبرد، زندگی خود را در درگیریهای نظامی و مهاجرت اجباری میگذراند. او با گروههای سامورایی همکاری میکند و تکنیکهای شمشیرزنی را میآموزد و به یک نیروی مرگبار تبدیل میشود.
آتسو در هیبت یک اونریو (Onryo) (روحی خشمگین که در جستجوی انتقام پرسه میزند) به خانه بازمیگردد و لیست اهداف خود را بر روی یک نوار پارچه سفید بلند مینویسد: روباه، مار، اونی، اژدها، عنکبوت و در رأس آنها، لرد سایتو. این لیست یک آیین خونین و کاتارتیک است که به شدت یادآور فهرست عروس در فیلم «بیل را بکش» است، اما در عین حال ریشه در عظمت غمانگیز کوروساوا دارد.
در حالی که Ghost of Tsushima بر «عزت» و درگیری جین ساکای بین کد سامورایی و مسیر پنهان شینوبی تمرکز داشت، Ghost of Yotei مستقیماً به قلب انتقام میزند. آتسو از همان ابتدا یک شینوبی است. او هیچ عزتی برای حفظ کردن ندارد و مأموریت او یک انتقام خالص و بدون رقیقشدگی است.
گیمپلیای که به اندازه داستان برنده است
از همان لحظه اول، Ghost of Yotei به شما میگوید که چه نوع بازیای است. خشونت خام و بیپرده است، اما هرگز بیدلیل نیست؛ بلکه هدفمند است و بر محوریت داستان انتقام تأکید دارد. سرعت و شدت مبارزات بیشتر و فوریتر از هر چیزی است که در Tsushima دیدهایم.
نکتهای که بلافاصله تأثیرگذار است، حس شخصیسازی سفر انتقام است. در همان دقایق ابتدایی، نوار سفید نمادین آتسو به شما داده میشود و با استفاده از تاچپد کنترلر DualSense پلیاستیشن 5، نامهای شش یار یوتِی را روی پارچه میکشید. این یک آیین لمسی است که سفر را به شدت شخصی میکند.
آتسو با سبکی کامل و دقیق مبارزه میکند. برخلاف جین ساکای، که به تدریج حالتهای مختلف (Stances) را باز میکرد، آتسو با تسلط بر تمام آنها کار را شروع میکند. فرارهای او سریع هستند، دفاعهایش به موقع و ترکیبهای کاتانایش با کارایی کشنده به هم متصل میشوند. نکتهای که Yotei را متمایز میکند، انعطافپذیری مبارزات است؛ آتسو میتواند دشمنان را خلع سلاح کرده و بلافاصله تیغههای رها شده را به سمت دشمن دیگر پرتاب کند تا به صورت آنی او را از پای درآورد.
تاثیر کنترلر DualSense و ارتقاء سلاحها
کنترلر DualSense شما را عمیقتر به اکشن میکشاند. هر ضربه شمشیر در بازخورد لمسی (Haptics) طنینانداز میشود، کشیدن کمان حس مقاومت ماشه را منتقل میکند و حتی لحظات آرامش نیز با جزئیات لمسی همراه است؛ مثلاً شما کنترلر را کج میکنید تا ماهی را بر روی آتش کباب کنید یا تاچپد را میکشید تا سنگ چخماق را بزنید. اینها صرفاً ترفند نیستند، بلکه زمانهای استراحت را نیز حسی و شخصی میکنند و به ما یادآوری میکنند که آتسو نه تنها یک جنگجو، بلکه یک بازمانده است.
همه چیز درباره راهاندازی سرور بازی خانگی
سیستم ارتقاء سلاح نیز با داستان گره خورده است. بازگشت به آهنگری خانوادگی در اِزو، یک مکانیک عاطفی را ایجاد میکند؛ شما به سادگی از یک منو سلاح را «ارتقا» نمیدهید، بلکه کنترلر را کج میکنید تا چکش را بر آهن گداخته بکوبید، و تیغهای را شکل میدهید که پدر آتسو قبلا ساخته است.
آرسنال آتسو بسیار گسترده است و نشاندهنده تکامل رزمی در طول 300 سال است:
- شمشیرهای دوگانه (Dual Katanas): آموختهشده از یک متحد در بالای کوه یوتِی، که سرعت و دقت بینظیری در برابر دشمنان نیزهدار به او میدهند.
- اوداچی (Odachi): یک شمشیر عظیم دو دستی برای درهم شکستن زرهها و دشمنان بزرگ.
- یاری (Yari): یک نیزه بلند که بُرد و کنترل بیشتری در دوئلها فراهم میکند.
- کوساریگاما (Kusarigama): یک زنجیر با گوی میخدار و تیغه منحنی که هم برای خلع سلاح، هم برای زمینگیر کردن گروهها و هم برای کشتارهای مخفیانه استفاده میشود.
- سلاحهای گرم (Firearms): تفنگها و پیستولهای فتیلهای، واقعیت دوران 1600 میلادی را منعکس میکنند و لایهای از واقعگرایی خشن را به مبارزات اضافه میکنند.
لباس و زره: اهمیت تاکتیکی
برخلاف Tsushima که زره بیشتر جنبه زیبایی داشت، در Yotei تجهیزات به هسته گیمپلی تبدیل میشوند. کلاهخودها، ماسکها و زرهها را میتوان مستقیماً از دشمنان شکستخورده به غنیمت گرفت. هر ست زره دارای مزایایی است که با سبک بازی شما سازگار است: زرههای متمرکز بر قدرت، زرههای مخفیکاری برای نفوذ بیصدا، یا زرههای سبک برای چابکی.
ماسکها بسیار چشمگیر هستند و نه تنها محافظت میکنند، بلکه به عنوان غنایم (Trophies)، افسانه رو به رشد آتسو را در سراسر اِزو نشان میدهند.
شینوبی واقعی قبل از ترساندن، میکشد: نفوذ و مخفیکاری
هنگامی که آتسو وارد قلمرو دشمن میشود، بیشتر شبیه یک روح انتقامجو است تا یک جنگجو. سربازان از اونریو (روح کینهتوز) زمزمه میکنند و این ترس ماوراء طبیعی، پایه و اساس طراحی مخفیکاری در Ghost of Yotei است.
کشتارهای مخفیانه نرمتر و کشندهتر از همیشه هستند. آتسو میتواند از ارتفاعات بلندتر ترور کند، چندین کشتار را در یک حرکت روان به هم متصل کرده و قبل از اینکه کسی متوجه شود، به سرعت در پوشش ناپدید شود. کوساریگاما با زنجیر قلابدار خود، مخفیکاری را با کشیدن نگهبانان به سمت تاریکی یا زمینگیر کردن آنها برای یک ضربه حیاتی بیصدا، عمیقتر میکند.
قابلیت Onryo’s Howl (زوزه اونریو) کل صفحه را به توناژ سیاه و سفید سینمای کوروساوا میبرد و آتسو دشمنان را با یک جنون سریع از پای درمیآورد. بازماندگان، وحشتزده سلاحهای خود را رها میکنند. در حالی که Tsushima با مفهوم «شبح» بازی میکرد، Yotei به طور کامل از آن استقبال میکند و به شما اجازه میدهد از اسطوره روح انتقامجو به عنوان یک سلاح استفاده کنید.
انتقام هرگز یک خط مستقیم نیست، یک جنگل است: دنیای باز اِزو
Ghost of Yotei به جای یک نقشه پُر از نشانگر، شما را دعوت میکند تا اِزو را به روش یک سرگردان کشف کنید. مناطق به طور طبیعی با اسبسواری آشکار میشوند و کاوش را ارگانیک، زنده و غیرقابل پیشبینی میکنند.
بازی از چمنزارهای یوتِی آغاز میشود و به شش منطقه وسیع منشعب میشود. دشت ایشیکاری (Ishikari Plain) سوخته و خصمانه است، در حالی که رشته کوه تِشیو (Teshio Ridge) یک محدوده غیرقابل بخشش از برف و طوفان است که سلامتی شما را در صورت ماندن طولانی مدت در سرما کاهش میدهد. هر منطقه چالشهای محیطی و روایی خاص خود را دارد.
سفر خود به شدت رضایتبخش است. اسبسواری آرامتر و مدیتیشنگونهتر شده، در حالی که قایقها و کشتیها نیز برای عبور از مناطق ساحلی اضافه شدهاند.
فعالیتهای جانبی به هسته بازی متصل هستند:
- جایزهبگیری (Bounties): هسته اصلی اقتصاد است. شما با شکار اهداف Mon (ارز) کسب میکنید و انتخاب کشتن یا نجات آنها به داستان وزن اخلاقی میبخشد.
- چشمههای آب گرم (Hot Springs): بازگشتهاند و فرصتی برای استراحت و افزایش دائمی سلامتی آتسو را فراهم میکنند.
- نواختن شَمیسِن (Shamisen): با نواختن ساز در مکانهای خاص با استفاده از تاچپد، میتوانید گرگ همراه خود را احضار کنید تا در نبردها به شما بپیوندد.
- نقاشی و عکاسی: مکانهایی برای نقاشی مناظر وجود دارد که روح هنری بازی را تقویت میکند.
- چالشهای ضربه بامبو (Bamboo Strike): این چالشهای رفلکسی، که نیاز به فشردن سریع دکمهها دارند، بازگشتهاند و با موفقیت در آنها، روح (Spirit) (معادل استامینای آتسو) افزایش مییابد.
چگونه اکانت هکشده استیم خود را بازیابی کردم؟
حیات وحش نیز نقش مهمی دارد؛ نجات روباهها، بستن پیمان با گلههای گرگ و حتی نجات یک خرس، مستقیماً به پیوند آتسو با حیوانات متصل است. این لحظات لطافت، بیرحمی را متعادل کرده و به ما یادآوری میکند که اِزو فراتر از صحنهای برای انتقام است.
عملکرد فنی: شبح هرگز گیر نمیکند، میدرخشد
اجرای Ghost of Yotei بر روی PlayStation 5 به معنای واقعی کلمه خیرهکننده است. من بازی را در حالت عملکرد (Performance Mode) شروع کردم که تجربهای با نرخ فریم روان 120 فریم در ثانیه را در مانیتور 1080p فراهم کرد.
- حالت عملکرد (Performance Mode): نرخ فریم 60 تا 120 فریم در ثانیه را ارائه میدهد و روانترین تجربه گیمپلی را فراهم میکند.
- حالت کیفیت (Quality Mode): نرخ فریم را به 30 فریم در ثانیه محدود میکند، اما وضوح بالاتری را فراهم میکند. در سال 2025، محدودیت 30 فریم در ثانیه برای یک بازی PS5 کمی ناامیدکننده است، بهویژه برای بازیکنانی که اولویتشان روان بودن گیمپلی است.
- حالت رهگیری پرتو (Ray Tracing Mode): نورپردازی و بازتابهای با کیفیت بالا را فعال میکند، اما آن نیز با نرخ فریم 30 فریم در ثانیه و وضوح پایینتر همراه است.
با وجود این محدودیتها، عملکرد فنی بازی در کل فوقالعاده است. بارگذاری و ذخیرهسازی عملاً نامرئی هستند؛ SSD پلیاستیشن 5 شما را در عرض چند ثانیه مستقیماً به نقطه ذخیره میاندازد. اِزو از نظر بصری نفسگیر است؛ گلبرگها در باد میچرخند، طوفانهای برف شما را در سفیدی مدفون میکنند و آتش در شب با رنگ لاکی میدرخشد.
یک انتخاب خلاقانه، اما بحثبرانگیز، در هنگام اسبسواری رخ میدهد: نسبت تصویر از 16:9 به CinemaScope (2.35:1) تغییر میکند (با نوارهای سیاه). این اقدام آشکارا برای بازتاب ترکیببندیهای واید اسکرین کوروساوا است، اما فاقد گزینه خاموش کردن است، که گاهی میتواند تجربه غوطهوری را محدود کند.
حکم نهایی: اگر Tsushima یک نقاشی بود، Yotei یک پوستر Grindhouse است
Ghost of Yotei داستان عزت سامورایی نیست، بلکه داستان زندگی یک شینوبی است که مسیر خود را در سرزمینی زخمخورده از خشونت حک میکند. داستان آتسو یک انتقام رک، خشن و آغشته به خون است و بازی کاملاً این هویت را پذیرفته است.
معرفی 10 بازی رایگان جایگزین محبوبترین بازیهای پولی
چیزی که این بازی را ارتقا میدهد، تعادل میان وحشیگری و لطافت است. بله، مبارزات خونینتر و خشنتر از Tsushima هستند، اما در این بیرحمی، لحظات تفکر (ترانههای ساخته شده برای دوستان، خاطرات با والدین، پیوند با گرگ همراهش) تنیده شدهاند که به سفر انتقام او جنبه انسانی میبخشند.
نقاط مثبت:
- سیستم مبارزه خشن اما روان با سلاحهای متنوع، مخفیکاری و ادغام بینقص DualSense.
- دنیای باز و غنی اِزو پُر از اکتشاف، جوایز و فعالیتهای جوی.
- تنوع عظیم سلاحهای سرد و گرم که هر کدام استراتژیهای منحصر به فردی را در برابر دشمنان ارائه میدهند.
نقاط ضعف:
- حالتهای کیفیت و رهگیری پرتو، محدود به 30 فریم در ثانیه هستند که در سال 2025 برای PS5 قدیمی به نظر میرسد.
- عدم وجود حالت چندنفره Legends در زمان عرضه.
- نسبت تصویر اجباری CinemaScope در حین اسبسواری فاقد گزینه خاموش کردن است.
Ghost of Yotei یک پیروزی است. سمفونیای از خشم تارانتینو و شعر کوروساوا که از طریق فولاد سرد فهرست کشتار آتسو ارائه شده است. ممکن است در هر زمینهای از Ghost of Tsushima پیشی نگیرد، اما به عنوان جانشینی وفادار در کنار آن قرار میگیرد که جسارت دارد خشنتر، سریعتر و شخصیتر باشد.