با گذشت چندین دهه از تاریخ بازی‌های ویدیویی، بسیاری از توسعه‌دهندگان و ناشران تلاش می‌کنند تا بازی‌های قدیمی را برای نسل جدید بازیکنان در دسترس قرار دهند. معمولا دو گزینه برای این کار وجود دارد: ریمستر (Remaster) یا ریمیک (Remake) که احتمالا در بازار امروز بازی‌های کامپیوتری اسم آنها را زیاد شنیدید. اما تفاوت این دو در چیست؟
ریمیک و ریمستر یکی نیستند!
با اینکه این دو واژه شباهت زیادی دارند و هر دو به احیای بازی‌های قدیمی اشاره دارند، اما این دو اصلا یکی نیستند و تفاوت زیادی بینشان است. بسیاری از افراد به اشتباه آنها را به جای یکدیگر به کار می‌برند. ساده‌ترین راه برای درک تفاوت بین ریمستر و ریمیک، مقایسه آنها با سایر رسانه‌ها مانند فیلم است.
به عنوان مثال، فرض کنید فیلم کلاسیک Psycho (روانی) اثر آلفرد هیچکاک محصول سال 1960 را ترمیم و کیفیت آن را افزایش دهید، وضوح تصویر را بهبود ببخشید، نویزهای تصویری را حذف کنید و صدای فیلم را با کیفیت بالاتر و میکس مدرن دوباره تنظیم کنید؛ در این صورت، شما فیلم را ریمستر کرده‌اید.
اما اگر یک نسخه کاملا جدید از این فیلم با بازیگران جدید و بر اساس فیلمنامه اصلی تولید کنید، این نسخه یک ریمیک خواهد بود؛ مانند فیلم Psycho 1998 که بازسازی نسخه کلاسیک بود و کریستین بیل در آن بازی می‌کرد.
همین رویکرد در دنیای بازی‌های ویدیویی نیز دیده می‌شود. برخی بازی‌ها مانند Diablo II Resurrected یک ریمستر هستند، در حالی که بازی‌هایی مانند Resident Evil 2 (2019) یک ریمیک کامل محسوب می‌شوند و کل بازی از نو ساخته شده است.
ریمستر: حفظ اصالت بازی با بهبودهای فنی
در یک ریمستر استاندارد، بازی دقیقا همان چیزی است که در نسخه اصلی دیده‌ایم، اما با گرافیک واضح‌تر، نرخ فریم بالاتر و بافت‌های بهبودیافته که همچنان مطابق با طراحی هنری اولیه هستند.
از نظر گیم‌پلی، تجربه بازی تغییری نمی‌کند، اما ممکن است برخی ویژگی‌ها به‌روز شوند. به عنوان مثال، در ریمستر سه‌گانه Tomb Raider کلاسیک، بازیکنان می‌توانند از بین کنترل‌های قدیمی (Tank Controls) و کنترل‌های مدرن سبک بازی‌های سوم‌شخص امروزی یکی را انتخاب کنند.
درجه‌های مختلف ریمستر
اگرچه ریمستر به معنای عدم تغییر در هسته اصلی بازی است، اما شدت این تغییرات می‌تواند متفاوت باشد. برخی از ریمسترها فراتر از یک بازسازی ساده گرافیکی می‌روند و تا حدی تجربه بازی را تغییر می‌دهند.
نمونه‌هایی از این موارد:
- Demon’s Souls: بسیاری این بازی را ریمیک می‌دانند، اما تنها بخش بصری آن تغییر کرده و بهبود یافته است. بازی همچنان از کد اصلی نسخه پلی‌استیشن 3 استفاده می‌کند. این یعنی تغییرات بیشتر از یک ریمستر ساده هستند اما نمی‌توان آن را یک ریمیک کامل دانست.
- Diablo II Resurrected: این بازی نیز با همان مکانیک‌های اصلی ساخته شده است اما گرافیک آن کاملا بازطراحی شده. حتی امکان تغییر بین گرافیک قدیمی و جدید با فشار یک دکمه وجود دارد.
ریمیک: ساخت دوباره یک بازی از صفر
یک ریمیک واقعی یک بازی کاملا جدید است که بر اساس نسخه اصلی ساخته شده، اما تجربه‌ای کاملا متفاوت برای بازیکنان به ارمغان می‌آورد. به همین دلیل، اگر یک ریمیک را با نسخه اصلی مقایسه کنید، تجربه بازی یکسان نخواهد بود.
به عنوان مثال، Horizon Zero Dawn Remastered دقیقا همان بازی اصلی است که گرافیک و جلوه‌های بصری آن بهبود یافته‌اند. اما بازی‌هایی مانند Resident Evil 2 Remake نسخه‌ای کاملا متفاوت از نسخه اصلی PS1 هستند، زیرا گیم‌پلی و داستان آنها تغییر کرده است و کاملا در مقیاس بازی‌های به روز هستند اما هنوز حال و هوا و داستان کلی بازی اولیه را دارند.
Final Fantasy VII Remake نمونه‌ای عالی از یک ریمیک کامل است. این بازی نه‌تنها از نظر گرافیک تغییر کرده، بلکه سبک مبارزات، روایت داستان و حتی برخی رویدادهای آن متفاوت از نسخه کلاسیک شده‌اند تا بتواند در بازار بازی‌های حال حاضر بدرخشد که البته حتی با این که انتظارات از آن بالا بود باز هم از حد همین انتظارات نیز فراتر ظاهر شد.
نکته مهم: یک ریمیک می‌تواند داستان، گیم‌پلی و حتی پایان بازی را تغییر دهد و لزوما نیازی به پایبندی به نسخه اصلی ندارد. این رویکرد می‌تواند دو دسته از طرفداران را ایجاد کند:
- طرفداران قدیمی که انتظار یک نسخه مشابه نسخه کلاسیک را دارند مانند: Diablo II Resurrected
- طرفداران جدید که به دنبال یک تجربه کاملا جدید هستند مانند: Resident Evil 2 Remake
ریمستر یا ریمیک؟ هر دو ارزش خاص خود را دارند
هیچ‌کدام از این دو روش ذاتا برتر از دیگری نیستند. هر کدام هدف خاصی را دنبال می‌کنند:
اگر هدف حفظ تجربه اصلی بازی باشد، ریمستر گزینه مناسبی است. اگر یک بازی قدیمی برای بازیکنان جدید جذاب نباشد، نیاز به یک ریمیک دارد تا به‌روزرسانی و مدرن شود.
برای مثال بازی‌های دوران پلی‌استیشن 1 و بعد از آن معمولا با ریمستر می‌توانند برای نسل جدید مناسب شوند. اما بازی‌هایی که مکانیک‌های قدیمی و کنترل‌های دشوار دارند، معمولا نیاز به ریمیک کامل دارند تا بتوانند برای بازیکنان امروزی قابل‌قبول باشند. البته طرفداران نیز در خیلی از موارد به ریمیک‌ها بازخورد خوبی نشان داده‌اند.
تفاوت همیشه واضح نیست: منطقه خاکستری میان ریمیک و ریمستر
با اینکه تعریف این دو مفهوم مشخص است، اما برخی بازی‌ها در یک منطقه خاکستری قرار می‌گیرند.
مثلا اگر توسعه‌دهندگان همه دارایی‌های بازی را از نو بسازند و در یک موتور گرافیکی جدید اجرا کنند، اما گیم‌پلی و طراحی مراحل کاملا مشابه نسخه اصلی باشد، آیا این یک ریمیک است یا یک ریمستر پیشرفته؟
نمونه‌هایی از این منطقه خاکستری:
- The Last of Us Part I (2022): گرافیک کاملا از نو طراحی شده، اما بازی همچنان دقیقا همان تجربه نسخه اصلی را ارائه می‌دهد.
- Shadow of the Colossus (2018): نسخه پلی‌استیشن 4 با موتور گرافیکی جدید ساخته شد، اما تمام مکانیک‌های بازی اصلی حفظ شدند.
در پایان: بازگشت بازی‌های قدیمی، به هر شکلی که باشد، خوشایند است!
صرف‌نظر از اینکه ریمستر یا ریمیک باشد، مهم این است که بازی‌های قدیمی موردعلاقه‌مان دوباره برای پلتفرم‌های مدرن در دسترس قرار بگیرند.
شاید برخی طرفداران از تغییرات زیاد در یک ریمیک ناراضی باشند، یا برخی دیگر انتظار داشته باشند که یک ریمستر فراتر از یک ارتقای بصری برود. اما در نهایت، هر دو روش به بازیکنان امکان می‌دهند که عناوین کلاسیک را روی سخت‌افزارهای مدرن تجربه کنند. پس چه ریمستر باشد، چه ریمیک، این اتفاق برای عاشقان بازی‌های کلاسیک همیشه خبری خوشحال‌کننده است!