اگر در ایران هستید و پخش مستقیم یک مسابقه ورزشی در آمریکای لاتین را می‌بینید یا حتی به انجام ساده‌ترین کارها در اینترنت می‌پردازید، باید بدانید که بخش زیادی از اینترنت مصرفی دنیا، توسط کابل‌هایی که در عمق دریا قرار دارند تامین می‌شود. کابل‌هایی که برای این روزهای دنیا حیاتی هستند و اکثر مردم دنیا، چیزی درباره‌شان نمی‌دانند.
کابلهای زیر آبی
پژوهش‌ها می‌گویند می‌توان از شبکه‌ی گسترده و متراکم کابلهای زیردریایی که اینترنت را در اختیار جهان قرار می‌دهند برای نظارت بر فعالیت‌های لرزه‌ای استفاده کرد. درواقع یکی از این کابل‌ها قبلاً زلزله‌ای را شناسایی کرده و این موضوع ثابت می‌کند که فناوری تشخیص زمین‌لرزه با کابلهای زیر دریا، ایده‌ای کاربردی است.
دریاها و اقیانوس‌های جهان، بسیار بزرگ و وسیع هستند و اینکه بیشتر مناطق زیر آب هنوز به‌طور فعال تحت نظر قرار ندارد، نگران‌کننده است. با وجود چند حسگر اختصاصی، همچنان کمبود زیادی از داده‌های ژئوفیزیک به‌روزشده در زیر دریاها وجود دارد. به‌هرحال این شرایط احتمالاً با یک پیشرفت جدید، تغییر خواهد کرد.
اشاره‌ی این تیم تحقیقاتی به بخش‌هایی از کابلهای زیردریایی بود که به‌دلیل تقویت‌کننده‌ها و تکرارکننده‌ها ایجاد شده‌اند. تقریباً همه‌ی کابل‌هایی که درحال‌حاضر در کف اقیانوس‌ها نصب می‌شوند، به ابزاری مجهز شده‌اند تا اطمینان حاصل شود که جریان‌های داده، انرژی کافی برای عبور ایمن و قابل‌اطمینان را دراختیار دارند. این تکرارکننده‌ها در هر ۲۸ تا ۵۶ مایل (۴۵ تا ۹۰ کیلومتر) طول یک کابل تعبیه شده‌اند. این تقویت‌کننده‌ها کابل‌ها را به دهانه‌های کوتاه‌تر تقسیم می‌کنند.
درصورتی‌که این روش درسطح جهان مورد استفاده قرار گیرد، می‌تواند هزاران حسگر محیطی دائمی را با استفاده از سخت‌افزار از پیش نصب‌شده در کیف اقیانوس به‌طور لحظه‌ای ارائه دهد. تلفیق روش جدید با شبکه‌های مبتنی‌بر لرزه‌سنج، زیرساخت جهانی نظارت بر زلزله را تا حد زیادی گسترش می‌دهد.
تاریخچه کابل های زیر دریا
کابلهای زیر دریا بیش از 150 سال است که وجود داشته است. ابتدای موجودیت آنچه به عنوان “کابل های زیر دریا” در نظر گرفته می شود را می توان در اواسط قرن 19 انگلستان جستجو کرد ، جایی که کابل های زره پوش در زیر دریا نصب شده بودند. کوروش وست فیلد ، تاجر آمریکایی ، به همراه شرکای خود ، در سال 1856 شرکت آتلانتیک تلگراف را تاسیس کردند ، که برای ساخت اولین کابل زیر دریا در جهان کار می کرد. در سال1858 ، کابل ترانس آتلانتیک ، اولین کابل زیر دریا در جهان ، تکمیل شد. این کشور انگلیس و ایالات متحده را به هم متصل کرد . در سال 1861 ، شرکت وسترن یونیون تلگراف اولین کابل زیر قاره زیر دریا در ایالات متحده را تکمیل کرد.
چرا کابل های زیر دریا مهم هستند؟
کابل های زیر دریا رگ حیات دنیای متصل مدرن هستند. تقریباً هر کاری که ما در اینترنت و یا با تلفن انجام می دهیم مانند تماس، پیام کوتاه ، اجرای یک برنامه نرم افزاری به کمک یک کابل زیر دریا ، انجام می شود. انتظار می رود یک کابل استاندارد به طور متوسط 25 سال دوام بیاورد ، اما شرایط غیر قابل پیش بینی در دریا مثل زلزله های دریایی ، طوفان ها و حتی قایقرانی یا لنگر انداختن بی احتیاط توسط کشتی ها می توانند کابل ها را بشکند. وقتی این اتفاق می افتد ، تعمیر کابل ها روزها یا هفته ها طول می کشد. مهندسان ابتدا باید کابل معیوب را در خشکی با استفاده از فناوری پیشرفته زیر آب پیدا کنند. در مرحله بعدی ، یک کشتی تعمیراتی به محل تعمیر به اقیانوس فرستاده می شود. سپس کابل معیوب با استفاده از یک دستگاه چرخاننده ماهیگیری می شود و سپس با یک کابل فیبر نوری کاملاً جدید جایگزین می شود.به همین دلیل است که وقتی کابل زیر دریایی گیر می کند ، یا هنگامی که تحت تعمیر و نگهداری است ، خبر ساز می شود.
کابل های زیر دریایی چگونه کار می کنند؟
کابل های زیردریایی مدرن از فناوری فیبر نوری استفاده می کنند. لیزرهای یک طرفه با سرعت بسیار بالا حرارت الیاف نازک شیشه را به گیرنده های انتهای دیگر کابل می رسانند. این الیاف شیشه برای محافظت در لایه های پلاستیکی (و گاهی سیم فولادی) پیچیده می شوند.
ضخامت کابل های زیر دریا چقدر است؟
یک کابل به طور معمول به اندازه یک شلنگ باغ گسترده است و رشته هایی که سیگنال های نوری را حمل می کنند به قطر موی انسان نازک هستند. ما معتقدیم بیش از 1.3 میلیون کیلومتر کابل زیردریایی در سطح جهان در خدمت است.بعضی از کابل ها بسیار کوتاه و برخی بلند هستند.